วัดถ้ำเสือ

เดินขึ้นเขา1,237 ขั้นที่วัดถ้ำเสื้อ เห็นทุกข์ เห็นธรรมกันเลยจ้า

โดนถามทันทีที่บอกว่ามาอยู่กระบี่ ว่าเคยไปวัดถ้ำเสือหรือยัง   ได้ไปขึ้นบันได หรือยัง  ต้องไปให้ได้นะ มันเลยต้องบรรจุลงในแผน สิ่งที่ต้องทำทันที ซะแล้ว ดังนั้นเมื่อเห็นป้ายบอกทาง ชี้ว่า 4 กิโลเมตรวัดถ้ำเสือเท่านั้นแหละ  หัวรถเราก็หันไปทิศเดียวกับป้ายเลยเชียว  วันเสาร์บ่ายสีโมงกว่าๆ ก็พาร่างไปปรากฏที่วัดพร้อมสภาพที่ไม่พร้อมนัก    วัดใหญ่ถ้ำเสือ Tiger Cave temple  หรือบางแผนที่เขียนทับศัพท์  “ ถ้ำเสือ” จนสามีคุณตุ๊กคิดว่าคนละวัดกัน เราก็ต้องเอาไหวพริบอธิบายกันยกใหญ่  Tiger แปลว่าเสื้อ Cave แปลว่าถ้ำ มันวัดเดียวกันละคะ  หรือถ้าผิดวัดก็คิดว่าได้ไปครบทั้งสองวัดก็ละกัน จากการใช้แผนที่ภาษาอังกฤษในการเดินทางบ่อยๆ กับเส้นทางในประเทศไทย ผลการวิจัยพบว่า การสะกดคำสร้างความสับสนให้กับฝาหรั่งของคุณตุ๊กมาก ถึงมากที่สุด อย่างมีนัยสำคัญ เพราะในแผนที่เดียวกัน คุณสามารถพบว่าการสะกดคำต่างกันได้โดยไม่เกรงใจผู้ใช้   แล้วพอใกล้ไปถึงที่นั่นบนทางหลวงก็สะกดอีกอย่าง  โดยเฉพาะชื่อถนน ชื่ออำเภอยกตัวอย่าง แผนที่เขียน  Hadyai พอใกล้ถึงหาดใหญ่ป้ายเส้นทาง “Hatyai”  พอไปอีกหน่อยป้ายชี้อีกละ  “Hadyai”  ตกลงเราจะไปหาดใหญ่ไหน  ไม่งงสำหรับคนไทยหรอก แต่คนต่างบ้านต่างเมืองเขา “งง” กับเรา ส่วนคุณตุ๊กเคย งงกับ  อ่าวนาง  และ อ่าวพระนาง  ของกระบี่ ไม่รู้อ่าวเดียวกันมั๊ย  ก็ชื่อมันคนละอ่าวชัดชัด   ต้องใช้ “ซิกซ์เซ็นส์”  เข้าช่วยเสมอๆ คนไทยฉลาดอย่างเดียวไม่พอ ต้องเฉลียวด้วย ;-) โดยเฉพาะก่อนเลี้ยวต้องวัดใจ ถ้าป้ายมันบอกเลี้ยวซ้าย อย่าเพิ่งปักใจเชื่อทันที เพราะอาจจะเป็น ซ้ายนี้ หรือซ้ายหน้า หรือซ้ายหน้าโน่น หรืออาจจะซ้ายโพ้นๆ  มีความเป็นไปได้ทั้งนั้น บ่นไปงั้นแหละ ยังไงก็รักเมืองไทย คริ คริ ประเทศไทยเราขำดี ไม่มีเบื่อ  แต่ยังไงเราก็ไปถูกวัดละนะ  นักท่องเที่ยวมากพอควร ทั้งคนไทยคนต่างชาติ วัตถุประสงค์ในใจ แต่ละคนอาจจะแตกต่างกัน    คุณตุ๊กแค่ยากไปวัด ส่วนเพื่อนร่วมทาง อยากถ่ายรูปวิวบนเขา รู้ทั้งรู้ว่าต้องปีนบันได 1,200 กว่าขั้น แต่มันประมาณในใจไม่ได้ว่ามันสูง มันไกล แค่ไหนกัน ตัวเลขมาแล้ว แต่ภาพยังไม่มา  เดินขึ้นไปไม่คิดอะไรมาก เรื่อยๆ ชิว ชิว บางช่วงก็ชันมากบ้าง น้อยบ้าง ไม่ได้นับว่ากี่ขั้นแล้ว หยุดหายใจเมื่อเหนื่อย แต่เมื่อเหนื่อยจนหอบ จะหมดแรง หน้าแดง เหงื่อออกหลัง หัวใจเต้นแรงประท้วง  ว่าเหนื่อย  นึกว่าเราปีนได้ไกลโขแล้ว หันไปดูเห็นตัวเลขแดงๆ สีน้ำมัน 200 กว่าขั้น  ไอหย่า ลังกา !! เกือบเป็นลม เพิ่งมาได้แค่สองร้อยกว่าขั้น  เหลืออีกตั้ง 1,000 กว่าๆ กลับดีมั๊ย เปลี่ยนใจยังทัน    อยากจะบอกคุณสามีว่า คุณไปเถอะ ฉันยอม  ;-(  งิง งิง (เงาของรั้วที่เป็นรูปเสมาธรรมจักร ตกกระทบก้อนหิน) แต่ก็ทำได้แค่อยากจะยอม แต่มันยอมไม่ได้  ใช่ฉันมาคนแรกซะที่ไหน แต่จะง่ายกว่ามากถ้าได้เตรียมร่างกายไว้ให้พร้อมทุกวัน เมื่อเจอบททดสอบ เราจะได้สบายๆ  ใจก็คงเหมือนกัน คงต้องหัดให้ชิน ๆ กับความทุกข์ ความสุขเล็กๆ บ้างในแต่ละวัน  เมื่อเราเจอเรื่องใหญ่ ๆ ใจเราจะได้พร้อม  ฟิตแอนด์เฟิร์มจะได้ฟื้นตัวไว ไม่หอบนานนัก  ไม่จมทุกข์อยู่นาน มีคนขึ้นไปถึงตั้งมากมาย คนถอดใจก็คงมี แต่ไม่ใช่คุณตุ๊กแน่  เอาวะ ถ้าเป็นลม คงมีคนช่วยหามลงเองละ  ดีซะอีกไม่ต้องเดินลง เค้าบอกว่าคนที่ตั้งใจทำเรื่องยิ่งใหญ่ต้องทำเรื่องเล็กๆให้ผ่านซะก่อน การเดินขึ้นยอดเขาครั้งนี้ ก็ถือเป็นเรื่องเล็กที่คุณตุ๊กต้องผ่าน ว่าไปบันไดที่มีเขียนจำนวนขั้นที่เราผ่านมาแบบนี้ทำให้มีกำลังใจดีเหมือนกันนะคะ ตอนขาขึ้นก็เห็นว่าเรามาได้ไกลแค่ไหนแล้วตอนขาลงก็รู้ว่าเหลือกี่ขั้นจะถึงแล้ว นับถอยหลัง วัดแบบนี้เป็นการสอนธรรมะแบบไม่ต้องสอนนะ  อยู่ที่ว่าเราเห็นอะไร   คุณตุ๊กเห็นทุกข์ เห็นเวทนาทางกายที่ชัดมาก เพราะขาสั่นซะขนาดนั้น เพื่อนยังเห็นเลย คริ คริ... เห็นความหลงตนของตัว กลับซะก็ได้ แต่ศักดิ์ศรีมันค้ำคอ และได้เห็นความพยายามของตัวเอง เห็นตัวกลัว พลาดตกไป ไม่เจ็บก็ตาย ตอนเดินขึ้นลงบันได ก็มองแค่ปัจจุบัน 3-5 ขั้น แล้วทำแค่นั้นทีละช่วง   ตอนขึ้นถ้ามองไกลไปใจมันท้อ ตอนขาลงมันเสียววูบ เสียววูบ  อาจจะพาลก้าวขาไม่ออกได้ โดยเฉพาะคนกลัวความสูงอย่างคุณตุ๊ก ;-) ยิ่งตอนเหนื่อยเดินแทบไม่ไหว ก็ทำงี้เลย เดินตามจังหวะลมหายใจเข้า ดูจังหวะตัวเอง ไม่ดูคนอื่น ช่างเขาใครจะแซง หายใจออก นึกแค่วางขาขวาบนขั้นนี้ วางขาซ้ายบนชั้นถัดไป แล้วก็ ขวา ซ้าย  ขวา ซ้าย ใครจะเร็ว ใครจะกลับเราไปของเราเรื่อยๆ วันนี้ยังไงต้องถึง เห็นเพื่อนร่วมทุกข์ ตอนเดินขึ้นมากันเหงื่อ ซก ชก และเพื่อนร่วมสุขตอนถึงยอดเขายิ้มกันหน้าบาน เพราะทำสำเร็จ เห็นวิวสวย ลมเย็น ได้ไหว้พระ ช่วงเวลาขึ้นตอนสี่โมงกว่าๆ ในวันนั้นอากาสดีเลยได้เห็น บรรยากาศยามเย็น แสงแดดสวยๆ ลมพัดเย็นๆ นั่งสงบใจ กราบพระอย่างมีความสุข  อะไร อะไรก็มีช่วงเวลา มีจังหวะ ของมัน เราต้องวางแผนให้ไปสอดคล้องกันกับช่วงจังหวะของเขา   ถ้าไปเที่ยงก็ร้อนไป ฝนตกก็คงไม่สะดวก  เพื่อนคุณตุ๊กบอกว่าตอนเขาไปกับทัวร์  เดินขึ้นไปตอนเกือบๆ เที่ยงทั้งร้อนทั้งเหนื่อย จนเป็นลม ลูกศิษย์ต้องประคองลงมา ดังนั้นขอแนะนำท่านผู้สนใจ จะไปพิชิต  วัดถ้ำเสือขอให้เลือก ช่วงเวลา  และฤดูกาลด้วยจะเป็นดี ข้อมูลการท่องเที่ยว: วัดถ้ำเสืออยู่ห่างจากตัวเมืองกระบี่เขาว่าประมาณ 7-9  กิโลเมตร (ดูข้อมูลข้างล่างประกอบ)  ทางไปสนามบินกระบี่  ถ้าจะมาแค่ไหว้พระทำบุญ สักการะเจ้าแม่กวนอิมก็มาได้ทั้งวัน แต่ถ้าอยากเดินขึ้นบันไดให้ครบ 1,237 ขั้น ก็ถือน้ำดื่มมาสักขวดเล็กๆ ยาดม และร่างกายที่พร้อม จะได้ไม่เป็นภาระเพื่อน มาช่วงเช้าๆ   เย็นๆ คำนวนอย่าให้ต้องกลับลงมาค่ำ เห็นเขาว่าอีกทางเป็นทางเข้าไปชมถ้ำ  คงต้องค้นหาต่อไปว่าไปทางไหน แล้วจะเอามาเล่าสู่กันฟัง ส่วนข้อมูลเพิ่มเติมก็ไปอ่านเขามาดังนี้: http://www.lamaithailand.com/index.php?lay=show&ac=article&Id=538817460&Ntype=5 http://www.tripdeedee.com/traveldata/krabi/krabi16.php

ขอบคุณข้อมูลจาก http://www.oknation.net/blog/aroundthecorner/2012/07/23/entry-1